ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Ξεκινά αύριο το 41ο Φεστιβάλ Ολύμπου με τιμώμενη χώρα τη Ρωσία και με μια σπάνια ευκαιρία να δει ο Πιεριέας τη συλλογή Κωστάκη, αληθινή κιβωτό της ρωσικής πρωτοπορίας. Η αποτίμηση της τεράστιας προσφοράς του Φεστιβάλ Ολύμπου δεν μπορεί βέβαια να εξαντληθεί εδώ, σε ένα σύντομο σημείωμα. Κάποιες πρώτες σκέψεις ωστόσο ενόψει και της ανάληψης των νέων καθηκόντων του Προέδρου του ΟΡΦΕΟ από τον Γρηγόρη Παπαχρήστο κατατέσαμε πριν λίγο καιρό.
Για να ξαναγυρίσουμε στην αποτίμηση που λέγαμε: Όλες οι έρευνες υποστηρίζουν με τεκμηριωμένα στοιχεία πως τα φεστιβάλ (και ανάμεσά τους το Φεστιβάλ Ολύμπου) αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως είναι η χρηματοδότηση, η γραφειοκρατία, οι υποδομές, η προβολή των γεγονότων, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, η ανεπάρκεια της πολιτιστικής πολιτικής στην Ελλάδα, η έλλειψη προώθησης και χρηματοδότησης των δραστηριοτήτων. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για το θέατρο και τη θεατρική αγωγή των πολιτών οφείλουμε να παραδεχτούμε πως μια παρόμοια προσφορά χρειάζεται χρόνο για να εμφανίσει αποτελέσματα. Η ελληνική θεατρική σκηνή παρά τα προβλήματα έχει να επιδείξει «διαμάντια σκηνοθετικά και ερμηνευτικά». Πολλά από αυτά τα απολαύσαμε στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου όλα αυτήν την περίοδο των σαράντα χρόνων—από τον Μάνο Κατράκη, τον Μίνωα Βολονάκη και το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν μέχρι τον Θόδωρο Τερζόπουλο.
Σε ό,τι αφορά την χρηματοδότηση του Φεστιβάλ Ολύμπου για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον (και αυτό εξαιτίας ορισμένων ανθρώπων κι ανάμεσά τους της Μπέτυς Παστρσαλίδου) γνωρίζουμε ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Στις 3 Αυγούστου 2010 εγκρίνεται η ανάθεση στην Πιερική Αναπτυξιακή σύνταξης πρότασης και αντίστοιχου τεχνικού δελτίου με τίτλο «Φεστιβάλ Ολύμπου 2011-2013» προϋπολογισμού συνολικά 990.000 ευρώ. Στις 4 Οκτωβρίου 2010 εγκρίνεται το έργο από την Περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας και το Φεστιβάλ Ολύμπου 2011-2013 εντάσσεται στο επιχειρησιακό πρόγραμμα «Μακεδονία-Θράκη».
Η έγκριση του έργου αυτού και η υλοποίησή του έρχεται σε μία πολύ σημαντική καμπή του Φεστιβάλ Ολύμπου και δίνει μια ανάσα στη σαραντάχρονη πορεία των κόπων του, αφού, όπως είναι σε όλους γνωστό πως η εύρεση πόρων υπήρξε μία μόνιμη και επώδυνη διαδικασία για την υλοποίηση των στόχων του θεατρικού και μουσικού του προγράμματος. Και μπορεί μεν να υπήρχε, λιγότερο ή περισσότερο, η πρόθυμη υποστήριξη από την μεριά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των άλλων χορηγών, αλλά η ανασφάλεια και η διαρκής αναζήτηση πόρων λειτουργεί εις βάρος της ποιότητας και της ορθής οργάνωσης ενός ευαίσθητου προϊόντος όπως είναι ο πολιτισμός.
Το Φεστιβάλ Ολύμπου παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισε, χάρη στο μεράκι και το δυναμισμό μιας ομάδας ανθρώπων αλλά και με τη συμπαράσταση της τοπικής κοινωνίας, κατάφερε να επιβιώσει και να χαρίσει στους επισκέπτες του στιγμές ισχυρών αισθημάτων και ανάτασης. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπως πολύ ορθά υποστηρίζεται (Βλ. το άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη με τον τίτλο «Το θέατρο στη βαριά σκιά της κρίσης», εφ. Καθημερινή, 1 Ιουνίου 2011) η παρουσία του Φεστιβάλ Ολύμπου και του θεάτρου γενικότερα πρέπει να είναι εντονότερη, βαθύτερη και ουσιαστικότερη: «Το θέατρο δεν κεφαλαιοποιείται μόνο στην ψυχαγωγία. Είναι, πρωτίστως, παιδαγωγικός θεσμός της πολιτείας, άρα ο τρόπος που κινεί τα νήματα ο εκάστοτε υπουργός Πολιτισμού συνιστά δημόσια παρέμβαση […] Σε αυτήν την εμπόλεμη εποχή, της απολυτότητας, της αντιπαλότητας, των ιδεολογικών ανατροπών, της κατακρήμνισης όχι μόνο ψευδών και σαθρών σταθερών, ο πολιτισμός, το θέατρο, είναι τροφή επιβίωσης, όχι πολυτέλειας».
